ورم مقعدی و آبسه مقعدی وضعیتی دردناک است که در آن مجموعه ای از چرک در نزدیکی مقعد رشد می کند. بیشتر آبسه های مقعدی ناشی از عفونت غدد آنال کوچک هستند. شایع ترین نوع آبسه پری آنال است. این آبسه اغلب به صورت یک تورم دردناک در نزدیکی مقعد ظاهر می شود. ممکن است رنگی قرمز داشته و گرم باشد.
ورم مقعدی چیست؟ آبسه مقعدی در بافت عمیق کمتر شایع است و ممکن است کمتر قابل مشاهده باشد. ورم مقعدی چیست؟ برش جراحی و درناژ شایع ترین درمان برای تمام انواع آبسه های مقعدی است و معمولا در بیشتر موارد ورم و آبسه را درمان می کند. ۵۰ درصد بیماران مبتلا به آبسه مقعدی دچار عارضه فیستول نیز می شوند. فیستول یک تونل کوچک است که ارتباط غیر طبیعی بین محل آبسه و پوست را ایجاد می کند. در برخی موارد فیستول مقعدی باعث درناژ و تخلیه مداوم می شود. در موارد دیگر، جایی که بعد از باز شدن تونل بسته می شود، ممکن است آبسه های مقعد مکرر ایجاد شود. جراحی برای درمان تقریبا تمام فیستول های مقعدی لازم است. علت ورم مقعدی آبسه مقعد می تواند علل مختلفی داشته باشد. این موارد علت ورم مقعدی عبارتند از: یک شقاق مقعدی پارگی در مجرای مقعد عفونت های منتقل شده از راه جنسی غده های مقعدی مسدود شده موارد خطرناک برای آبسه مقعد شامل: (پزشکی) کولیت بیماری روده التهابی مانند بیماری کرون یا کولیت زخمی (پزشکی) دیابت (پزشکی) آماس واگراهه یا دیورتیکولیت بیماری التهابی لگن بودن شریک پذیرنده در رابطه جنسی مقعد استفاده از داروهایی مانند پردنیزون برای بزرگسالان استفاده از کاندوم در طول مقاربت جنسی از جمله مقاربت مقعدی می تواند از آبسه های مقعدی جلوگیری کند. برای نوزادان و کودکان نوپا، تعویض مرتب و مکرر پوشک و تمیز کردن مناسب در حین تغییر پوشک می تواند به جلوگیری از فیستول و آبسه های مقعدی کمک کند. علائم علایم آبسه های مقعدی سطحی با موارد زیر همراه است: درد، که معمولا ثابت است، سوزش، که در هنگام نشستن بیشتر می شود، تحریک پوست در اطراف مقعد، ورم، قرمزی، حساسیت تخلیه شل یبوست یا درد ناشی از حرکات روده علایم آبسه های مقعدی عمیق نیز با با موارد زیر همراه است: تب ناراحتی و بی قراری و احساس درد لرز گاهی تب تنها علامت آبسه عمیق مقعدی است. تشخیص آبسه مقعدی، معمولا با یک ارزیابی بالینی انجام می شود. از جمله تست دیجیتال رکتال برای تشخیص ورم و آبسه مقعدی کافی است. اما برخی از بیماران ممکن است نیاز به تست های اضافی برای بررسی ذقیق عفونتهای مقاربتی، بواسیر، بیماری التهابی روده، بیماری دیورتیکولی، سرطان رکتوم داشته باشند. در موارد نادری معاینه ممکن است تحت بیهوشی انجام شود. دکتر همچنین ممکن است سونوگرافی، سی تی اسکن، یا MRI را درخواست کند. درمان آبسه مقعدی درناژ جراحی یا زه کشی سریع، ترجیحا قبل از فوران آبسه بسیار مهم است. آبسه سطحی آنال می تواند در مطب پزشک و کلینیک سامان با استفاده از بی حسی موضعی تخلیه شود. آبسه مقعدی بزرگ یا عمیق ممکن است نیازمند بستری شدن و کمک گرفتن از متخصص بیهوشی عمومی باشد. پس از این روند، اغلب برای تسکین درد افراد داروهایی تجویز می شود. در غیر این صورت افراد سالم، نیازی به مصرف آنتی بیوتیک ها ندارند. اگر چه آنتی بیوتیک ها ممکن است برای برخی از افراد، از جمله آن هایی که دیابت یا کاهش ایمنی دارند، مورد نیاز باشد. گاهی اوقات جراحی فیستول می تواند در همان زمان عمل جراحی آبسه انجام شود. با این حال، فیستول اغلب چهار تا شش هفته پس از تخلیه آبسه ایجاد می شود. گاهی اوقات یک فیستول ممکن است تا ماه ها یا حتی سال ها بعد رخ ندهد. بنابراین جراحی فیستول معمولا یک روش جداگانه است که می تواند به صورت سرپایی و یا با بستری شدن کوتاه مدت در بیمارستان انجام شود. پس از جراحی آبسه یا جراحی فیستول، معمولا ناراحتی خفیفی احساس می شود که می توان با داروهای درد کنترل کرد. همه این کارها زمان خیلی کمی را از شما می گیرد و بعد از عمل می توانید به فعالیت های روزمره خود برسید. معمولا توصیه می شود که ناحیه آسیب دیده را در حمام آب گرم ( sitz ) سه یا چهار بار در روز خیس کنید. ممکن است برای تسکین حرکات و ناراحتی های روده نرم کننده های مدفوع توصیه شود. برخی از مردم توصیه می کنند که یک پد گاز و یا یک پد کوچک بپوشند تا از آلوده شدن لباس ها جلوگیری شود. عوارض پس از جراحی می تواند شامل موارد زیر باشد: عفونت شقاق مقعدی برگشت آبسه اسکار یا زخم پس از یک آبسه مقعدی یا فیستول، مشکل برطرف می شود و بعید است که مشکل دوباره باز گردد. با این حال، برای جلوگیری از برگشت دوباره مشکل، پیگیری و رعایت توصیه های پزشک و یا جراح کولون و رکتال بسیار مهم است. تماس با ما به آسانی ارتباط با پزشک را برای شما مهیا کرده است.
0 Comments
در درمان هموروئید با لیزر، لیزر در واقع برای ایجاد بافت اسکار به کار می رود و این کار باعث قطع خون رسانی به بافت هموروئید می شود و در نهایت باعث کاهش هموروئید و از بین رفتن آن می شود. بافت اسکار نیز برای جلوگیری از هموروئید آینده از طریق تقویت دیواره ای مقعد عمل می کند و در نتیجه باعث می شود که رگ ها دچار التهاب نشوند و هموروئید رشد نکند.
برای درمان هموروئید با لیزر نمی توان هزینه معینی را اعلام کرد، دکتر و پزشک متخصص بیمارهای مقعدی نوع هموروئید را بررسی و معاینه می کند و بر اساس میزان رشد و وضعیت بیماری هزینه درمان هموروئید با لیزر را تعیین می کند. مسئله خیلی مهم در باره هزینه فقط مبلغ پرداختی نیست و شامل عوامل زیادی است که این عوامل هزینه واقعی درمان را مشخص می کند. این عوامل را می توان به صورت زیر بیان کرد. درمان هموروئید با لیزر چگونه است؟اغلب افرادی که از هموروئید رنج می برند به دنبال درمانی برای تسکین درد و ناراحتی خود هستند که معمولا با شرایط خودشان همراه باشد. مناسب ترین روش درمانی، به نوع و شدت هموروئید، بستکی دارد و با توجه به آنها تغییر می کند. در موارد خفیف هموروئید، درمان ممکن است شامل حمام Sitz، کمپرس سرد، رژیم غذایی و تغییر شیوه زندگی یا داروهای موضعی باشد. برای موارد پیشرفته تر هموروئید، زمانی که علائم شدید و درد و ناراحتی زندگی روزمره شما را مختل می کند، روش های تهاجمی تر درمان ممکن است مورد نیاز باشند. یکی از این روش ها که در سال های اخیر محبوبیت یافته است درمان هموروئید با لیزر است. در درمان هموروئید با لیزر، پزشک از پرتو کوچک نور برای تبخیر یا excise بافت هموروئید استفاده می کند. در واقع با لیزر دو نوع درمان هموروئید وجود دارد. درمان هموروئید با لیزر چگونه است و برداشتن هموروئید با لیزر. در درمان هموروئید با لیزر، لیزر در واقع برای ایجاد بافت اسکار به کار می رود و این کار باعث قطع خون رسانی به بافت هموروئید می شود و در نهایت باعث کاهش هموروئید و از بین رفتن آن می شود. بافت اسکار نیز برای جلوگیری از هموروئید آینده از طریق تقویت دیواره ای مقعد عمل می کند و در نتیجه باعث می شود که رگ ها دچار التهاب نشوند و هموروئید رشد نکند. در برش لیزر، پرتو لیزر در واقع برای تبخیر هموروئید به کار می رود. بافت هموروئید کاملا خارج می شود. فواید زیادی برای استفاده از درمان لیزر در هموروئید وجود دارد. جراحی لیزری باعث درد کمتری پس از عمل می شود و زمان ریکاوری کوتاه تری از دیگر روش های درمان هموروئید مانند جراحی هموروئید معمولی یا هموروئیدکتومی دارد. هزینه درمان هموروئید با لیزر چقدر است؟برای درمان هموروئید با لیزر نمی توان هزینه معینی را اعلام کرد، دکتر و پزشک متخصص بیمارهای مقعدی نوع هموروئید را بررسی و معاینه می کند و بر اساس میزان رشد و وضعیت بیماری هزینه درمان هموروئید با لیزر را تعیین می کند. مسئله خیلی مهم در باره هزینه فقط مبلغ پرداختی نیست و شامل عوامل زیادی است که این عوامل هزینه واقعی درمان را مشخص می کند. این عوامل را می توان به صورت زیر بیان کرد. الف- صرفه جویی در وقت و زمان بیمار در جراحی با لیزر در اولویت است و بیمار بر عکس جراحی سنتی مجبور نیست پروسه های عجیب و غریب بیمارستانی را طی کند. درباره لیزر هیچ کدام از پروسه های جراحی سنتی وجود ندارد و وقت و هزینه ای از این بابت از بیمار گرفته نمی شود. بعد از درمان نیز بیمار مجبور به بستری شدن و استراحت در منزل نیز نیست. این عامل می تواند هزینه درمانی را نسبت به جراحی سنتی در مرحله کمتری قرار بدهد. ب- کمتر بودن درد و خونریزی در عمل با لیزر در مقایسه با روش جراحی سنتی عامل دیگری است که بر روی هزینه درمان نیز تاثیر می گذارد. پ- در جراحی سنتی نیاز به بیهوشی عمومی یا نخاعی است که این مورد و هزینه های آن نیز در روش درمان با لیزر حذف می شود. در بسیاری از بیمارها تا هنگامی که بیمار معاینه نشود نمی توان بیماری را به صورت درست تشخیص داد و روش درمانی موثری را برای آن تجویز نمود. بنابراین از قبل نمی توان درباره هزینه درمان هموروئید با لیزر چقدر استاظهار نظر قاطعی کرد. زیرا در برخی ماقع علائم بیماری در افراد مختلف متفاوت است و هر بیماری نیاز به درمان خاصی دارد که بنابرآن هزینه درمانی نیز محاسبه می شود. چگونگی درمان هموروئید با لیزرهموروئید گشادی عروق مقعدی است و مانند توده های غیر طبیعی هستند که باعث سه علامت شایع درد، خونریزی و یا حملات مکرر التهابی و پرولاپس می شوند. هموروئید در این بیماران یکسان نیست، برخی از آنها با درد کم و برخی دیگر با دردهای غیرقابل تحملی همراه هستند. انواع هموروئید در هر مرحله ای نیاز به کمک پزشکی دارند تا به مرحله پیشرفته کشیده نشوند. امروزه از روشهای لیزری برای درمان مراحل مختلف هموروئید استفاده می کنند که ۸۵ درصد بیماران هموروئید در کمتر از پنج دقیقه درمان می شوند و به سر زندگی خود برمی گردند. چگونگی درمان هموروئید با لیزر شامل هیچ گونه برش یا برداشتن بافت نیست، بلکه فقط با استفاده از سطح لیزر یا سوزاندن همراه است. درمان هموروئید با لیزر بهترین پیشرفتی است که در درمان هموروئید در دهه گذشته رخ داده است. آسان، بدون درد، سریع و بسیار موثر با نتایج دایمی است، همه بیماران می توانند در همان روز درمان به کار و فعالیت های روزمره عادی خود بازگردند. ۱۵ درصد بیماران مبتلا به هموروئید از زمان مراجعه به کلینیک یا پزشک متخصص نیاز به برداشتن هموروئید با لیزر دارند. پس از درمان بیمار، پرستار چند دستورالعمل ساده را به بیمار می دهد و یک نسخه برای چند دارو و یک قرار ملاقات پس از آن را تنظیم می کند. شرایط درمان هموروئید با لیزریکی از انواع هموروئید، هموروئید خارجی است که بخشی از شرایط درمان هموروئید با لیزر توسط پوست مقعد پوشانده می شود، در حالی که در هموروئید داخلی مخاط در درون مقعد ایجاد می شود. در هموروئید خارجی این مخاط به خارج از کانال مقعد کشیده می شوند و می توانند در اندازه های متفاوت ظاهر شوند. برخی از آنها به قدری بزرگ هستند که کاملا دور مقعد را احاطه می کنند. آنها پس از بارداری رایج هستند و نیاز به درمان لیزری دارند. زیرا آنها یک تحریک کننده مداوم هستند و باعث خارش و سختی در پاکسازی ناحیه مقعد می شوند. گذشته از آنها، آنها حالتی ناخوشایند و خجالت آور دارند. پرتو لیزر با عبور جریان الکتریکی قوی از یک لوله آب بندی شده حاوی یکی از چندین گازها ایجاد می شود. در لیزر از دی اکسید کربن ( CO۲ ) استفاده می شود. جریان الکتریکی، دی اکسید کربن را به واکنش در می آورد تا یک پرتو باریک نور تولید کند. برای اینکه جراح بتواند پرتو لیزر را مشاهده کند: اشعه لیزر از یک سری آینه عبور می کند که جراح از آن استفاده می کند. دلیل استفاده از لیزر دی اکسید کربن این است که گازهای مختلف پرتوهای مختلفی را با خواص متفاوت تولید می کنند. این لیزر از دو محیط استفاده می کند، یک اشعه باریک برای برش و یک اشعه واید برای تبخیر هموروئید. در حالت برش، آب بندی اشعه و coagulates باعث تقسیم بافت ها می شود، که بسیار ملایم تر از قیچی جراحی است، و پرتو تنها به بخش کوچکی از بافت نفوذ می کند، به این ترتیب به ساختارهای زیرین آسیبی نمی رسد. در حالت بخار شدن (تبخیر)، پرتو لیزر به سادگی هموروئید را بخار می کند و یک اسکار و زخم خشک کوچک را به جا می گذارد. این کار با قیچی جراحی انجام نمی شود. به همین دلیل هموروئید می تواند با لیزر، به طور کامل و با آسیب بافت کم تر درمان شود. درمان هموروئید با لیزر قیمتبرش لیزری زخم هموروئید به همان صورتی که برش داده، ترمیم می یابد. بنابراین مجبور نیستید با خونریزی و احتمال عفونت دیگری برخورد کنید. همچنین شانس کمتری برای ایجاد عوارض وجود دارد و شانس کمتری برای بستری شدن بیمارستانی در این روش وجود دارد. بیشتر بیماران پس از عمل لیزر به خانه می روند و نیازی به درمان کمی بعد از درمان دارند. همچنین خطر مبتلا شدن دوباره به هموروئید کمتر است، و این یعنی درمان هموروئید با لیزر، قیمت کمتری از سایر درمان های هموروئید دارد. اگر هموروئید شما در مراحل اولیه خود قرار دارد، همیشه بهتر است درمان کمتر تهاجمی تر مانند داروها، رژیم غذایی و تغییر سبک زندگی را امتحان کنید. اما اگر هموروئید به دارو پاسخ نمی دهد یا به مرحله پیشرفته تری رسیده است که علائم آن زندگی عادی و روزمره شما را مختل می کنند، یکی از روش های درمانی لیزری ممکن است برای شما مناسب باشد. لیزر در درمان هموروئید با لیزر قیمت بسیار موثر است و می تواند به شما کمک کند با حداقل زمان استراحت به زندگی روزمره خود برگردید. اگر به طور جدی درمان لیزر را برای درمان هموروئید مدنظر دارید، همیشه مزایا و معایب آن را از پزشک بپرسید. او می تواند به شما بگوید که آیا درمان لیزر برای شرایط هموروئید شما مناسب است یا خیر. هزینه های درمان هموروئید با لیزراولین نکته ای که درباره هزینه های درمان هموروئید با لیزر بدانید این است که این درمان مشمول بیمه نمی شود. در قانون بیمه بیان شده که درمان های سرپایی و بدون بستری شدن کمتر از شش ساعت و بدون بیهوشی نمی توانند از حق بیمه استفاده کنند. پس اگر کسی مدعی شد که درمان با لیزر بیمه دارد و شما می توانید از آن استفاده کنید با شک و تردید با او برخورد کنید و مطمئن باشید که کاسه ای زیر نیم کاسه است. دومین نکته درباره هزینه درمان هموروئید با لیزر اینکه درمان لیزر از درمان جراحی هزینه زیادتری ندارد و این فکر نیز کاملا اشتباه است. شما اگر کل هزینه های عمل جراحی را از لحظه وارد شده به بیمارستان تا زمان ترخیص محاسبه کنید و آن را با هزینه های عمل با لیزر مقایسه کنید خواهید دانست که چه تفاوت قیمتی بین این نوع درمان وجود دارد. البته حق بیمه ای که شرکت های بیمه به بیمارستان ها می پردازند را نیز مدنظر داشته باشید. این مورد درباره کلینیک های عمل با لیزر لحاظ نمی شود. شما در عمل درمان هموروئید با لیزر وقتی را از دست نمی دهید. هیچ گونه نیازی به بستری شدن ندارید. هیچ گونه کار اداری و آزمایشی انجام نمی دهید. احساس درد کمتری دارید و خونریزی در عمل با لیزر در مقایسه با جراحی سنتی و زمان بهبودی کمتری دارید. در جراحی معمولی به همراه شما باید یک شخص دیگر حضور داشته باشد و این خود هزینه اضافی است. در حالی که در درمان لیزر اینگونه نیست خودتان می توانید با پای خودتان به کلینیک تشریف بیاورید و با پای خودتان نیز آنجا را ترک کنید. باید گفت که تا بیمار معاینه کامل نشود، نمیتوان درباره نیازهای درمانی او حرف زد. درمان هموروئید با لیزر نیز باید توسط متخصص توصیه شود . بعد از آن می تواند درباره هزینه های درمانی آن صحبت کرد. اما مطمئن باشید که هزینه ریالی و زمانی و فردی آن در مقایسه با جراحی بیمارستانی خیلی پایین تر است. روش های درمان هموروئید در نوع خود متنوع است. اگر هموروئید درمان نشود مشکلاتی را به وجود می آورد. ما اینجا در مورد روش های درمان هموروئید با شما حرف خواهیم زد. انواع مختلف هموروئید معمولا پس از چند روز خودشان را نشان می دهند. اما درمان های زیادی وجود دارند که می توانند خارش و ناراحتی را کاهش دهند. ایجاد تغییرات غذایی ساده و عدم فشار بردر هنگام توالت اغلب توصیه می شود.
هموروئید خارجی می تواند بسته به شدت بیماری چند روش درمانی داشته باشد. پزشک شما ممکن است بپرسد که آیا شما نسبت به انواع خاصی از داروها یا درمان ها حساسیت دارید یا خیر. آیا درمان خاصی را برای درمان خود در اولویت می دانید؟ هموروئید معمولا با کمک مطالعه پیشینه پزشکی و معاینه فیزیکی بیمار تشخیص داده شود. هموروئید خارجی معمولا آشکار و به راحتی در بیرون آنال مشاهده می شود. به خصوص اگر لخته خون تشکیل شده باشد. ممکن است متخصص بالینی شما یک تست دیجیتال برای بررسی خون در مدفوع انجام دهد. اگر شواهدی از خونریزی رکتوم یا خون میکروسکوپیک در مدفوع وجود داشته باشد، او همچنین ممکن است مجرای مقعد را با یک لوله پلاستیکی کوتاه با نور روشن بررسی کند. سگموئیدوسکوپی قابل انعطاف یا کولونوسکوپی ممکن است برای رد علل دیگر خونریزی مانند پولیپ های کولورکتال یا سرطان به ویژه در افراد سن بالا انجام شود. درمان هموروئیدانواع مختلف هموروئید و روش های درمان هموروئید معمولا پس از چند روز خودشان را نشان می دهند. اما درمان های زیادی وجود دارند که می توانند خارش و ناراحتی را کاهش دهند. ایجاد تغییرات غذایی ساده و عدم فشار بردر هنگام توالت اغلب توصیه می شود. کرم ها، پمادها و شیاف که شما از آن ها استفاده می کنید، از داروخانه ها بدون تجویز تهیه می شوند. آن ها می توانند برای تسکین هر گونه تورم و ناراحتی استفاده شوند. اگر درمان بیشتری مورد نیاز باشد، به نوع همورئید و محل ظاهر شدن همورئید در مجرای مقعد بستگی دارد. با توجه به اینکه هموروئید در ناحیه بیرونی مقعد، یا دو سوم بالایی مقعد شما قرار دارد درمان نیز متفاوت خواهد بود. سومین بخش شامل اعصاب است که می تواند درد را انتقال دهد در حالی که دو سوم بالایی، آن دردها را ندارند. درمان های غیر جراحی برای هموروئید در قسمت تحتانی مجرای مقعد احتمالا بسیار دردناک است، زیرا اعصاب در این ناحیه می تواند درد را تشخیص دهند. در این موارد، جراحی هموروئید معمولا توصیه می شود. درمان های مختلف برای هموروئید در زیر آورده شده اند. تغییرات رژیم غذایی و مراقبت از خود: اگر یبوست علت هموروئید شما باشد، باید زمانی که به دستشوئی می روید، مدفوع خود را نرم و منظم نگه دارید. شما می توانید با افزایش مقدار فیبر در رژیم غذایی خود این کار را انجام دهید. منابع خوب فیبر شامل نان، غلات، میوه و سبزیجات است. همچنین باید مقدار زیادی آب بنوشید و از کافئین پرهیز کنید. هنگام رفتن به توالت از زور دادن به مدفوع خود جلوگیری کنید، چون ممکن است درمان هموروئید را بدتر کنید. استفاده از دستمال های مرطوب و کاغذ توالت مرطوب، به جای کاغذ توالت خشک، تا پس از بیرون آمدن مدفوع از مقعد، منطقه را با آن به آرامی نوازش و تمیز کنید. بیشتر درباره راه های پیشگیری از یبوست بخوانید. درمان هموروئید خارجیهموروئید خارجی می تواند بسته به شدت بیماری چند روش درمانی داشته باشد. پزشک شما ممکن است بپرسد که آیا شما نسبت به انواع خاصی از داروها یا درمان ها حساسیت دارید یا خیر. آیا درمان خاصی یا روش های درمان هموروئید را برای درمان خود در اولویت می دانید؟ هموروئید معمولا با کمک مطالعه پیشینه پزشکی و معاینه فیزیکی بیمار تشخیص داده شود. هموروئید خارجی معمولا آشکار و به راحتی در بیرون آنال مشاهده می شود. به خصوص اگر لخته خون تشکیل شده باشد. ممکن است متخصص بالینی شما یک تست دیجیتال برای بررسی خون در مدفوع انجام دهد. اگر شواهدی از خونریزی رکتوم یا خون میکروسکوپیک در مدفوع وجود داشته باشد، او همچنین ممکن است مجرای مقعد را با یک لوله پلاستیکی کوتاه با نور روشن بررسی کند. سگموئیدوسکوپی قابل انعطاف یا کولونوسکوپی ممکن است برای رد علل دیگر خونریزی مانند پولیپ های کولورکتال یا سرطان به ویژه در افراد سن بالا انجام شود. برخی درمان های عمومی که پزشک شما ممکن است پیشنهاد دهد شامل بسته های یخ برای کاهش تورم، شیاف یا کرم هموروئید است. این گزینه ها می توانند به افرادی که دارای حالت ملایم تر هموروئید هستند، کمک کنند. اگر یک مورد جدی تر داشته باشید، ممکن است پزشک درمان با یک عمل جراحی را پیشنهاد دهد. درمان هموروئید خارجی با جراحی شامل: برداشتن هموروئید خارجی که با نام هموروئیدکتومی شناخته می شود. سوزاندن بافت هموروئید با فوتو مادونقرمز، لیزر یا انعقاد الکتریکی، اسکلروتراپی یا باند لاستیکی برای کاهش هموروئید خارجی. درمان هموروئید پس از زایمانهموروئید یک بیماری رایج در زمان حاملگی و زمان پس از زایمان است. برخی از زنان هموروئید را در اولین زایمان خود تجربه می کنند و در دوران بارداری دیگر نیز دوباره به این بیماری مبتلا می شوند. یعنی در دفعات بعدی بارداری نیز احتمال تجربه هموروئید وجود دارد. البته این بیماری در اکثر مواقع پس از زایمان خود به خود از بین می رود و جای نگرانی نیست. درمان هموروئید پس از زایمان در صورت بودن نیز فقط نیازمند برخی مراقبت ها و اقدامات ساده برای درمان است. حاملگی با راه های مختلفی باعث ایجاد هموروئید در شما می شود. رشد نوزاد در ناحیه رحم باعث می شود رگ های لگن، وریدهای پایینی و ورید بزرگ سمت راست تحت فشار زیادی قرار گیرند. این فشار از بازگشت خون به بخش تحتانی بدن جلوگیری می کند،که منجر به بالا رفتن فشار روی وریدهای زیر رحم می گردد و همین امر باعث بزرگ شدن آن ها می شود. همچنین در زمان حاملگی، هورمون های پروژسترون افزایش می یابد که آنها نیز منجر به یبوست می شوند و سرعت حرکت روده ها را کمتر می کنند. یبوست معمولا باعث به زور افتادن و فشار آوردن هنگام دفع مدفوع می گردد که این کار می تواند هموروئید را تشدید یا ایجاد کند. همینطور ممکن است فشار بیش از اندازه وزن جنین در طول سه ماهه دوم باعث ایجاد هموروئید شود. درمان التهاب هموروئیدکرم کورتیکواستروئید: اگر التهاب شدید در اطراف مقعد خود دارید، ممکن است پزشک شما کرم کورتیکواستروئید را برای تان تجویز کند که حاوی استروئید است. شما نباید بیش از یک هفته از کرم کورتیکواستروئید استفاده کنید که باعث می شود پوست اطراف مقعد نازک تر و آسیب پذیرتر شود. مسکن ها: داروهای رایج آرام بخش مانند پاراستامول می تواند به تسکین درد و درمان التهاب هموروئید کمک کند. اما اگر خونریزی بیش از حد داشته باشید، از داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن، اجتناب کنید. همچنین باید از مسکن های کدئین به خاطر اینکه یبوست را تشدید می کنند، اجتناب کنید. پزشک عمومی شما داروهایی را تجویز می کند که حاوی بیهوشی موضعی برای درمان درده ای دردناک است. مثل درمان های موضعی بدون نسخه، که باید فقط برای چند روز استفاده شود زیرا آن ها میتوانند پوست اطراف مقعد شما را حساس تر کنند. اگر هموروئید درمان نشود؟اگر هموروئید در زمان مناسبش درمان نشود، ممکن است به یبوست بیش از اندازه منتهی شود. یبوست نیز می تواند هموروئید را تشدیدتر کند. در صورت درمان مناسب هموروئید احتمال دارد هموروئید به هموروئید لخته ای و ترمبوز تبدیل شود و با خونریزی در مدفوع و درد زیاد همراه باشد. در این حالت دیگر درمان های غیرجراحی جوابگوی درمان نیستند و باید با روش های جراحی این مشکل را برطرف کرد. هموروئید خارجی می تواند باعث خارش و سوزش در ناحیه مقعد شما شود. در این مرحله هموروئید خارجی خیلی ناراحت کننده می شود. شرایط احتمالی دیگر نیز ممکن است رخ بدهد. در حالتی که اگر هموروئید درمان نشود؟ و به تنهایی جدی گرفته نشود، خونریزی مقعدی می تواند ناشی از دیگر شرایط از جمله مقعد، رکتوم یا کولون یا عفونت باکتریایی باشد که می توانند به سلامت شما آسیب بزنند. اگر هر نوع خونریزی مقعدی جدیدی را تجربه کردید، مهم است که پزشک آن را به طور صحیح تشخیص دهد و درمان کند. درمان هموروئید بیرونیدرمان های موضعی دارویی: کرم های مختلف، پماد و شیاف را به راحتی می توانید از داروخانه ها بدون تجویز پزشک تهیه کنید. آن ها می توانند برای تسکین هر گونه تورم و ناراحتی استفاده شوند. این داروها فقط باید برای ۵ تا ۷ روز در یک زمان استفاده شوند. ممکن است در صورت استفاده طولانی تر از آن ها، پوست حساس اطراف مقعد تحریک شود. هر دارویی باید با رژیم غذایی و توصیه های خود مراقبتی ترکیب شود. هیچ مدرکی دال بر اینکه یک روش موثرتر از دیگری است، وجود ندارد. از پزشک یا داروخانه بپرسید که کدام محصول برای شما مناسب تر است، و همیشه اطلاعات مربوط به دارو را که به همراه آن است را بخوانید. از بیش از یک محصول استفاده نکنید. داروهای ضدیبوست: اگر شما مبتلا به یبوست هستید، پزشک عمومی ممکن است ملین تجویز کند. Laxatives نوعی دارو است که می تواند به خالی شدن روده کمک کند. درمان های غیرجراحی: اگر تغییرات رژیم غذایی و دارو باعث بهبود علائم شما نشوند، ممکن است پزشک عمومی شما را به یک متخصص ارجاع دهد. آن ها می توانند تایید کنند که آیا شما هموروئید پیشرفته دارید یا نه و درمان مناسب آن چگونه است. اگر شما در قسمت فوقانی مجرای مقعد خود احساس ناراحتی می کنید، روش های غیر جراحی مانند باندینگ و اسکلروتراپی ممکن است توصیه شود. باندینگ شامل یک باند الاستیک بسیار سفت در اطراف پایه هموروئید برای قطع خون رسانی به آن است. سپس هموروئید در حدود یک هفته پس از درمان می افتد. باندینگ معمولا یک روش سرپایی است که نیاز به بیهوشی ندارد و اغلب افراد می توانند روز بعد از آن به فعالیت های طبیعی خود بازگردند. ممکن است یک روز احساس درد یا ناراحتی بکنید. مسکن های معمولی معمولا کافی هستند، اما پزشک شما می تواند چیزی قوی تر از آن تجویز کند. ممکن است متوجه نشوید که همورئید از بین رفته است. اگر در یک هفته بعد از درمان متوجه ترشح موکوس در هنگام دستشویی شوید، معمولا بعنی درمان هموروئید بیرونی شما کاهش یافته است. پس از این روند، شما ممکن است پس از رفتن به دستشویی متوجه خون شوید. این طبیعی است، اما خونریزی زیادی وجود ندارد. اگر خون قرمز روشن و لخته خون خارج شود، سریعا به نزدیک ترین محل اورژانس مراجعه کنید. زخم ها می توانند در محل باند ایجاد شوند اگرچه معمولا بدون نیاز به درمان التیام پیدا می کنند. درمان پزشکی هموروئیدروش های درمانی غیر جراحی را امتحان کنید. چند گزینه وجود دارد که دکتر شما می تواند به شما مشورت دهد. این گزینه ها عموما ایمن و موثر هستند، حداقل تهاجمی هستند و معمولا در یک محیط سرپایی انجام می شوند. بستن باند لاستیکی: این روش با حداقل تهاجم با استفاده از نوارهای پلاستیکی کوچک برای تسریع جریان خون به هموروئید است. دکتر شما این باندها را در اطراف هموروئید قرار خواهد داد و در عرض یک هفته هموروئید متلاشی شده و کاملا سقوط می کند. تزریق اسکلروتراپی: این روش شامل یک تزریق شیمیایی در بافت ملتهب است. این کار منجر به اختلال در هموروئید و کاهش درد و التهاب می شود. تزریق باعث درد نسبتا کمی می شود، اما ممکن است کمتر از بستن باند لاستیکی موثر باشد. انعقاد: در این روش از لیزر، نور مادون قرمز، یا گرما (دو قطبی) استفاده می شود. عوارض جانبی اندکی دارد ولی اغلب در مقایسه با باند لاستیکی، میزان بازگشت بالایی دارد. یک روش عمل جراحی را دنبال کنید. در برخی موارد، هموروئید ممکن است به درمان های غیر جراحی پاسخ ندهد. اگر با درمان های دیگر موفقیت نداشته باشید ، یا اگر هموروئید شما بزرگ تر شده است، پزشک شما ممکن است جراحی را برای برداشتن هموروئید پیشنهاد دهد. چند گزینه جراحی متفاوت وجود دارد، و ممکن است در یک محیط سرپایی و یا ممکن است به بستری شدن با توجه به تکنیک جراحی و شدت هموروئید نیاز داشته باشند. روش های جراحی خطر خونریزی طولانی مدت، عفونت و نشت مدفوع را برطرف می کنند، اگرچه عوارض آن در طولانی مدت بسیار نادر هستند. (جراحی) هموروئیدکتومی: این روش جراحی برداشتن هموروئید و بافت اطراف هموروئید است. هموروئیدکتومی موثرترین راه برای درمان پزشکی هموروئید است که به سایر درمان ها پاسخ نمی دهند. هموروئیدکتومی با استاپلر: روش این جراحی مطالعه نوع کارآزمایی بالینی است. این گزینه کمتر دردناک تلقی می شود، اما اغلب منجر به عود درمان هموروئید و پرولاپس رکتوم می شود. درمان هموروئید چیستاگر منظور شما از درمان فوری درد هموروئید استفاده از قرص یا دارویی باشد که در عرض چند لحظه هموروئید شما را درمان کند، این کاملا فکری اشتباه است. شاید کرم یا دارویی خاصی برای درمان هموروئید وجود داشته باشد ولی در فوری بودن آن می توان شک کرد. کلا هر گونه دارو و درمانی باید تحت نظر پزشک متخصص بیماری های مقعدی و گوارشی استفاده شود. هموروئید را درک کنید. یک هموروئید رگ خونی متورم و ملتهب در ناحیه مقعد یا رکتوم است. هموروئید باعث افزایش فشار در ناحیه لگن و مقعد می شود. یبوست مزمن و اسهال مزمن از علل شایع هموروئید هستند. زنان در مراحل پایانی بارداری نیز دچار هموروئید می شوند و افرادی که اضافه وزن دارند هم مبتلا می شوند. رابطه مقعدی گاهی اوقات باعث هموروئید می شود و می تواند در داخل یا خارج رخ دهد. هموروئید داخلی در داخل رکتوم اتفاق می افتد. اگر به اندازه کافی بزرگ شود یا آنقدر نزدیک مقعد باشد، ممکن است در طول یک حرکت روده بزرگ تر شوند. هموروئید خارجی در ناحیه اطراف دهانه مقعد اتفاق می افتد. اگر آن ها در زیر پوست مقعد به شدت عصبانی و لخته شوند، می تواند به یک توده سخت تبدیل شود. و هموروئید تورمبوز را ایجاد کند. پس برای درمان هموروئید چیست لازم است که انواع هموروئید و علائم آنها را بشناسید. اگر شما مشکوک هستید که یک هموروئید دارید، مهم است که علائم این وضعیت را بدانید. آشکارترین نشانه هموروئید داخلی خونریزی قرمز و روشن با حرکات روده شما است. وقتی خودتان را تمیز می کنید خون قرمز روشنی خواهید دید. در بیشتر موارد، آن ها باعث درد نمی شوند. هموروئید خارجی می تواند باعث خارش و سوزش در ناحیه مقعد شود. معمولا بعد از یک حرکت روده از بین می روند. گاهی هموروئید خارجی خیلی ناراحت کننده می شود. شرایط احتمالی دیگر را نیز درک کنید. در حالی که هموروئید به تنهایی معمولا جدی گرفته نمی شود، خونریزی مقعدی می تواند ناشی از دیگر شرایط از جمله مقعد، رکتوم یا کولون یا عفونت باکتریایی باشد که می توانند به سلامت شما آسیب بزنند. اگر هر نوع خونریزی مقعدی جدیدی را تجربه کردید، مهم است که پزشک آن را به طور صحیح تشخیص دهد و درمان کند. شقاق مقعدی یک برش یا پارگی در مقعد است (دهانه ای که از طریق آن مدفوع از بدن خارج می شود) که به سمت کانال مقعد امتداد می یابد.
شایع ترین محل برای شقاق مقعدی در مردان و زنان (۹۰ درصد از کل شقاق ها) خط وسط در کانال مقعد، قسمتی از مقعد که به ستون فقرات نزدیک تر است می باشد. شقاق به دلیل پیکربندی ماهیچه ای که مقعد را احاطه می کند در پشت معمول تر هستند. این کمپلکس ماهیچه ای که به عنوان مقعدی خارجی و داخلی نامیده می شود، زیربنای شقاق مقعدی را تشکیل می دهد. sphincters بیضی شکل هستند و قوی ترین آنها در کناره ها و ضعیف ترین آنها در سمت عقب وجود دارند. هنگامی که پارگی در anoderm رخ می دهد، احتمال بیشتری وجود دارد که آنها خلفی باشند. در زنان نیز حمایت ضعیفی از کانال مقعد قدامی به دلیل حضور واژن در مقعد وجود دارد. به همین دلیل،۱۰ درصد از شقاق ها در زنان قدامی، در حالی که تنها ۱ درصد در مردان قدامی است. ممکن است در انتهای پایین شکاف ها یک برچسب پوست شکل بگیرد. شقاق چیست؟ برای اینکه بدانید شقاق چیست؟ با ما همراه باشید. فیشر یا شقاق مقعدی در مقعد، شکاف یا پارگی هایی هستند که ممکن است حاد یا مزمن باشند. شیارهای مقعدی عمدتا توسط تروما ایجاد می شوند، اما چندین بیماری غیر ترومایی نیز با شقاق مقعدی دارای نشانه های یکسانی هستند، اگر شکاف ها در مکان های غیرمعمول ظاهر شوند باید نسبت به آنها مشکوک شوید و احتمال اینکه به شقاق مبتلا شده باشید زیادتر است. شقاق مقعدی ناشی از وارد شدن تروما به کانال مقعد و مقعد است. علت تروما نیز معمولا ناشی از حرکت روده است و بسیاری از مردم می توانند حرکت دقیق روده را در طول آن احساس کنند. این شقاق و فیشر ممکن است ناشی از مدفوع سخت و یا اسهال های پی در پی باشد. گاهی اوقات وارد کردن دماسنج رکتال، نوک انما، آندوسکوپی یا پروب سونوگرافی (برای بررسی غده پروستات) می تواند منجر به آسیب جدی و ایجاد شکاف شود. در طول زایمان، ضربه به پرینه (پوست بین واژن خلفی و مقعد) ممکن است باعث ایجاد پارگی شود که به anoderm گسترش می یابد. درباره شقاق مقعدیشقاق مقعدی یک برش یا پارگی در مقعد است (دهانه ای که از طریق آن مدفوع از بدن خارج می شود) که به سمت کانال مقعد امتداد می یابد. شکاف ها، شرایط معمول مقعد و مقعد هستند. ۶ تا ۱۵ درصد از مراجعه کنندگان به جراح کولون و رکتوم بودند. شقاق مردان و زنان را به طور مساوی و جوان و پیر را تحت تاثیر قرار می دهند. شکاف ها معمولا باعث درد در حرکات روده می شوند که اغلب شدید است. شقاق مقعدی شایع ترین علت خونریزی مقعدی در دوران نوزادی نیز است. درباره شقاق مقعدی آنچه گفتنی است اینکه در بافت تخصصی که مجرای مقعد و مقعد نامیده می شود، رخ می دهد. با شقاق در یک خط راست در داخل مقعد (به عنوان شیار مقعد) پوست باسن داخلی تغییر می کند. برخلاف پوست، آنودرم هیچ مویی، غدد رگی، یا غدد چربی ندارد و حاوی تعداد بیشتری از عصب های حسی است که لمس و درد را به روشنی حس می کنند. فراوانی اعصاب توضیح می دهد که چرا شکاف های آنال اینقدر دردناک هستند. این ناحیه بدون مو، دارای غده کمتر، بسیار حساس، و شدیدا حساس هستند و به طول کانال مقعد انتقال می یابد، که خط دندانه دار نامیده می شود. رکتوم دیستال ۱۵ سانتی متر در بالای کانال مقعدی قرار دارد و درست در زیر کولون سیگموئید واقع شده است. شقاق مزمنشقاق مقعدی یک بیماری شایع و اغلب دردناک براثر پارگی کوچک یا ایجاد زخم (زخم باز) در آستر مقعد است. این بیماری می تواند باعث خونریزی، خارش موضعی و درد با حرکت روده شود که می تواند شدیدتر نیز گردد. وقتی یک نفر دارای شقاق مقعدی است، درمان اولیه می تواند شامل یک رژیم غذایی پر فیبر، ملین ها و پماد با داروی بیهوشی برای ناحیه آسیب دیده باشد. شیارهای مقعدی معمولا ظرف چند هفته التیام می یابند، اما آنهایی که پس از ۴-۶ هفته التیام نمی یابند شقاق مزمن نامیده می شوند. اگر کسی یک شقاق مزمن داشته باشد تصور می شود که دلیل درمان نشدن آن است که ماهیچه حلقوی (اسفنکتر) که دور مقعد می چرخد، آنقدر پر از عصب شده که جریان خون را به آستر مقعد کاهش می دهد. این بدان معناست که اکسیژن کافی (به وسیله خون) به شکاف (یا محل پاره شده) نمی رسد. بدون اکسیژن کافی، سلول هایی که آستر را می سازند نمی توانند رشد کنند و ترمیم شوند. داروی مجاز برای درمان شقاق مزمن مقعدی در بزرگسالان (۱۸ سال به بالا)، پماد گلیسریل ترنیترات (همچنین Rectogesic چهار میلی گرم / گرم پره رکتال)، گلیسریل ترنیترات GTN است. پماد GTN دو بار در روز مورد استفاده قرار می گیرد و برای تسکین درد ناشی از شقاق موثر است. GTN به ماهیچه های حلقوی (اسفنکتر) کمک می کند تا استراحت کنند که این کار باعث می شود خون بیشتری به آستر مقعد منتقل شود تا سلول هایی که آستر را می سازند بتوانند شکاف و شقاق را التیام بخشند. درمان های دیگری که برای شقاق مقعدی مزمن وجود دارند شامل تزریق سم بوتولینوم (مثل بوتاکس) در اطراف مقعد یا یک روش جراحی است. هر دوی این درمان ها به ماهیچه های حلقوی (اسفنکتر) کمک می کنند تا استراحت کنند و اجازه دهند خون بیشتری به آستر مقعد منتقل شود. دیلتیازم هیدروکلراید یا کرم diltiazem نیز می تواند با تجویز پزشک مورد استقاده قرار گیرد. همچنین این دارو گاهی اوقات در کودکان نیز استفاده می شود؛ هیچ دارویی برای درمان شقاق مزمن مقعدی در کودکان وجود ندارد. شقاق در کودکانهمانگونه که گفته شده شقاق مقعدی، شکاف یا پارگی در آستر رکتوم پایینی است. خارش می تواند باعث درد در کودکان شود. ممکن است پس از تمیز کردن کودک، خون قرمز روشنی روی کاغذ توالت مشاهده کنید. در این حالت ممکن است یک شقاق در کودکان شما شکل گرفته باشد. همچنین اگر کودک شما دچار یبوست باشد و مجبور باشد یک توده سفت مدفوع را دفع کند.همینطور اگر کودک تان نتواند عضلات مقعد را در طول حرکت روده آرام کند، ممکن است به شقاق مبتلا شده باشد. اغلب شقاق های مقعد پس از چند روز یا چند هفته درمان می شوند. اگر کودک تان دارای شقاق مقعد است و زمان التیام آن بیش از حد طول کشیده است، دکتر ممکن است داروی برای آن تجویز کند. ممکن است در موارد نادری نیاز به جراحی باشد. شقاق یا فیشرهای مقعدی باعث سرطان روده نمی شوند و آنها به مشکلات جدی دیگری منجر نمی شوند. اما اگر مدفوع کودک شما با خونریزی همراه است، حتما با دکترتان صحبت کنید. مراقبت پیگیر بخش کلیدی درمان و ایمنی کودک شما است. مطمئن باشید که به همه قرارهای خود با پزشک تان می رسید و اگر فرزندتان مشکلی پیدا کرده حتما با پزشک یا پرستار خود تماس بگیرید. همچنین ایده خوبی است که نتایج تست کودک تان را بشناسید و لیستی از داروهایی که کودک تان می گیرد را پیش خودتان نگه دارید. شقاق در بارداریدر میان ناراحتی های جزئی حاملگی و بارداری، شقاق مقعدی اغلب یک موضوع تابو است. تمرکز بر روی این اختلال می تواند بر روی شادی مادران آینده تاثیر بگذارد. بیمار با تورم وریدهای اطراف ناحیه مقعد احساس خارش شدید در آن ناحیه می کند و تشنج می تواند چند روز دوام بیاورد و بعد از آن التیام می یابد و جای هیچ نگرانی نیست. شقاق مقعدی اغلب ناشی از یبوست است که به این ناحیه ضعیف نیرو وارد می کند. با این حال، با تغییر هورمونی بارداری و خصوصا تحت اثر پروژسترون، زنان باردار اغلب مستعد این نوع اختلال گوارشی هستند. همچنین وزن نوزاد باعث فشار بر رگ های خونی در مقعد می شود که می تواند باعث ترک خوردگی شود. به همین دلیل، در اکثر موارد فیشر یا شقاق آنال در سه ماهه آخر بارداری ظاهر می شود. گاهی اوقات می تواند بعد از زایمان رخ دهد، به خاطر درگیری های عمیقی که روی این ناحیه اعمال می شود. اقدامات پیشگیرانه ساده ای می تواند به محدود کردن یبوست کمک کند و در نتیجه از ظهورشقاق در بارداری جلوگیری کند. در مرحله اول یک رژیم غذایی پر فیبر (سبزیجات سبز، میوه ها، غلات کامل) و نوشیدن حداقل ۱.۵ لیتر آب در روز، نوشیدن یک لیوان بزرگ آب پرتقال در صبح راه خوبی برای مبارزه با یبوست است. در مرحله دوم ورزش کنید، مانند پیاده روی یا شنا کردن، و مطمئن شوید که به محض احساس نیاز به سرویس بهداشتی می روید. وقتی در توالت هستید وقت بگیرید. اگر لازم باشد پزشک زنان و ماماها یک ملین ملایم را برای شما تجویز می کنند. اگر از شقاق مقعد در طول بارداری رنج می برید، بدانید که راه های مختلفی برای تسکین درد وجود دارد. با پزشک خود صحبت کنید! او می تواند کرم خاصی را تجویز کند که جوش ها را آرام کند یا التهاب را تضعیف کند. یک کمپرس آب سرد برای این ناحیه هم می تواند بیشترین تاثیر را داشته باشد! در حمام از صابون با pH خنثی و ضدعفونی کننده استفاده کنید. پس از شستن، خشک کردن منطقه را بدون مالش کامل انجام دهید. علائم شقاقعلامت اولیه شقاق مقعد درد در امتداد مقعد و در مسیر حرکات روده است. علائم شقاق دیگری که ممکن است رخ دهد عبارتند از: خونریزی خارش تخلیه مضر شقاق مقعدی با کمک بازرسی چشمی مقعد و کانال مقعد مورد ارزیابی و بررسی قرار می گیرند. شقاق مقعدی در ابتدا با درمان های خانگی و محصولات OTC تحت درمان قرار می گیرند. که شامل افزودن ماده خشک به مدفوع، نرم شدن مدفوع، مصرف یک رژیم غذایی با فیبر بالا، استفاده از حمام sitz می باشد. داروهای تجویز شده برای درمان شقاق مقعدی که با درمان های محافظه کارانه خانگی درمان نمی شوند عبارتند از: پمادهای حاوی داروهای بیهوشی، استروئید، نیتروگلیسرین و کانال کلسیم مسدود کننده. جراحی با اسفنکتروتومی جانبی، درمان استاندارد طلایی برای درمان شقاق مقعدی است. با این حال، این درمان نیز به خاطر عوارضی که دارد، برای بیمارانی که از درمان های غیرجراحی و یا به مواردی که درمان های غیرجراحی بی اثر است، محدود شده است. علت شقاقشقاق مقعدی ناشی از وارد شدن تروما به کانال مقعد و مقعد است. علت تروما نیز معمولا ناشی از حرکت روده است و بسیاری از مردم می توانند حرکت دقیق روده را در طول آن احساس کنند. این شقاق و فیشر ممکن است ناشی از مدفوع سخت و یا اسهال های پی در پی باشد. گاهی اوقات وارد کردن دماسنج رکتال، نوک انما، آندوسکوپی یا پروب سونوگرافی (برای بررسی غده پروستات) می تواند منجر به آسیب جدی و ایجاد شکاف شود. در طول زایمان، ضربه به پرینه (پوست بین واژن خلفی و مقعد) ممکن است باعث ایجاد پارگی شود که به anoderm گسترش می یابد. شایع ترین محل برای شقاق مقعدی در مردان و زنان (۹۰ درصد از کل شقاق ها) خط وسط در کانال مقعد، قسمتی از مقعد که به ستون فقرات نزدیک تر است می باشد. شقاق به دلیل پیکربندی ماهیچه ای که مقعد را احاطه می کند در پشت معمول تر هستند. این کمپلکس ماهیچه ای که به عنوان مقعدی خارجی و داخلی نامیده می شود، زیربنای شقاق مقعدی را تشکیل می دهد. sphincters بیضی شکل هستند و قوی ترین آنها در کناره ها و ضعیف ترین آنها در سمت عقب وجود دارند. هنگامی که پارگی در anoderm رخ می دهد، احتمال بیشتری وجود دارد که آنها خلفی باشند. در زنان نیز حمایت ضعیفی از کانال مقعد قدامی به دلیل حضور واژن در مقعد وجود دارد. به همین دلیل،۱۰ درصد از شقاق ها در زنان قدامی، در حالی که تنها ۱ درصد در مردان قدامی است. ممکن است در انتهای پایین شکاف ها یک برچسب پوست شکل بگیرد. وقتی شکاف هایی در مکان هایی غیر از خط میانی یا در سمت جلو (قدامی) رخ می دهد، باید مظنون شوید که یک مشکل دیگری غیر از تروما علت شقاق است. علت شقاق دیگر، سرطان مقعد، بیماری کرون، لوسمی و بیماری های عفونی دیگر از جمله سل، عفونت های ویروسی (سیتومگالو ویروس یا هرپس)، سیفیلیس، سوزاک، کلامیدیا تراکوماتیس، ویروس نقص ایمنی بدن انسان (HIV) هستند. در بین بیماران مبتلا به بیماری کرون، ۴ درصد دارای شقاق مقعدی هستند که به عنوان اولین نشانه بیماری کرون دانسته می شود و نیمی از بیماران مبتلا به بیماری کرون در نهایت دچار یک فیستول مقعدی می شوند که ممکن است شبیه یک شقاق یا فیشر به نظر برسد. بررسی های انجام شده در بیماران با شیارهای مقعد به طور مداوم نشان می دهد که عضلات اطراف کانال مقعد منقبض می شوند (در حالت تشنج قرار می گیرند)، در نتیجه باعث ایجاد فشار در کانال می شود که به طور غیر طبیعی بالا است. دو ماهیچه که کانال مقعد را احاطه کرده اند اسفنکتر خارجی و اسفنکتر مقعدی داخلی هستند. اسفنکتر آنال خارجی یک ماهیچه ارادی (striated) است که می تواند آگاهانه کنترل شود. بنابراین، وقتی باید یک حرکت روده و دفع مدفوع انجام شود می توانیم اسفنکتر خارجی را سفت کنیم و از حرکت روده جلوگیری کنیم، یا می توانیم آن را آرام کنیم و به حرکت روده اجازه دهیم. از طرف دیگر اسفنکتر آنال داخلی یک ماهیچه غیر ارادی است که ما نمی توانیم آن را کنترل کنیم. اسفنکتر داخلی به طور مداوم منقبض می شود و معمولا از خارج شدن مدفوع های کوچک جلوگیری می کند. وقتی یک بار حجیم مدفوع به روده راست می رسد، همان طور که قبل از حرکت روده به رکتوم می رسد، اسفنکتر آنال داخلی به طور خودکار اجازه عبور مدفوع را می دهد (مگر اینکه اسفنکتر آنال خارجی به طور آگاهانه سفت شود). وقتی یک شقاق مقعدی وجود دارد، اسفنکتر آنال داخلی اسپاسم می کند. علاوه بر این، زمانی که اسفنکتر در حال استراحت است تا یه روده اجازه حرکت بدهد، به جای اینکه آن به سطح انقباض و فشار برگرداند، منقبض شدن اسفنکتر آنال داخلی برای چند ثانیه قبل از اینکه به سطح انقباض بالا برسد، کنترل خود را از دست می دهد. به نظر می رسد فشار استراحتی بالا و انقباض بیش از حد اسفنکتر آنال داخلی به دنبال حرکت حرکت روده لبه های شکاف را جدا می کند و مانع از ترمیم آن می شود. تامین خون به مقعد و کانال مقعد نیز ممکن است در درمان ضعیف شکاف های آنال نقش داشته باشد. بررسی کالبدشناسی و میکروسکوپی کانال آنال در اجساد ۸۵ درصد نشان می دهد که در این افراد قسمت خلفی کانال آنال (جایی که بیشتر شیارها در آن رخ می دهند) از سایر قسمت های کانال آنال خون کمتری دارند. علاوه بر این، مطالعات فراصوتی که جریان خون را اندازه گیری می کنند، نشان داد که جریان خون در شقاق مقعدی خلفی کمتر از نصف جریان خون سایر بخش های کانال است. این جریان نسبتا ضعیف خون می تواند عاملی در جلوگیری از ترمیم شکاف ها باشد. همچنین امکان افزایش فشار در شقاق مقعد به دلیل اسپاسم اسفنکتر آنال داخلی ممکن است رگ های خونی کانال آنال را فشرده و جریان خون را کاهش دهد. |
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. ArchivesCategories |